Wyłącznik nadprądowy - jak wybrać? Jaki najlepszy?
Spis treści:
Wyłącznik nadprądowy – charakterystyka
Sam wybór wyłącznika ma znaczenie kluczowe, ponieważ od niego zależy, czy instalacja faktycznie nie zostanie uszkodzona. Wyłączniki nadprądowe posiadają tzw. charakterystykę. Jest ona oznaczana literą A, B, C lub D i opisuje wielkość przekroczenia wartości prądu znamionowego, która musi pojawić się w obwodzie, aby uruchomić wyłącznik.
- Charakterystyka A – wyłącznik uruchamia się natychmiast po przekroczeniu prądu znamionowego. Takimi wyłącznikami chroni się wrażliwą elektronikę, więc nawet jako wyłącznik nadprądowy do mieszkania czasem może się ten typ przydać.
- Charakterystyka B (taką ma najpopularniejszy wyłącznik nadprądowy B16) – konieczne jest przekroczenie wartości prądu znamionowego od 3 do 5 razy, aby uruchomić wyłącznik. Tego typu używa się do zabezpieczenia urządzeń o niewielkiej mocy rozruchowej – przydadzą się jako wyłącznik nadprądowy do silnika o niedużej mocy albo wyłącznik nadprądowy do lodówki.
- Charakterystyka C – prąd znamionowy musi zostać przekroczony 5-10 razy. Takie zabezpieczenia sprawdzi się jako wyłącznik nadprądowy do silnika o większej mocy albo wyłącznik nadprądowy do płyty indukcyjnej o mocy kilku kilowatów.
- Charakterystyka D – wyłącznik uruchamia się po przekroczeniu prądu znamionowego 10-20 razy. Takie zabezpieczenie ma sens w przypadku obwodów, do których podłączone są urządzenia o znacznej mocy rozruchowej, warto jednak pamiętać, że nawet świetlówki kompaktowe czy zasilacze telewizorów i komputerów pobierają na rozruch nawet piętnastokrotnie więcej mocy. Niemniej w sieciach domowych charakterystyka D wyłączników nadprądowych pojawia się rzadko.
Polecane wyłączniki nadprądowe
Wyłącznik nadprądowy B czy C – poważny dylemat
W teorii wszystko jest proste, ale praktyka jest skomplikowana. Wybór między wyłącznikiem nadprądowym o charakterystyce B i C nie jest oczywisty. Można to oczywiście precyzyjnie policzyć, ale wzór jest skomplikowany, a dokładne cechu użytkowe odbiorników zawsze obarczone są pewnym błędem. Najprostszym sposobem jest tworzenie jak najmniejszych obwodów, bo wówczas łatwiej jest oszacować łączną moc wszystkich odbiorników, ale w praktyce często okazuje się, że wyłącznik o charakterystyce B załącza się w czasie normalnej eksploatacji obwodu – wówczas należy go wymienić na C.
Czy każdy obwód można zabezpieczyć wyłącznikiem nadprądowym?
Wyłączniki nadprądowe w porównaniu z bezpiecznikami topikowymi wydają się rozwiązaniem znakomitym: czułe, precyzyjne, stabilne i mogą być wykorzystane wielokrotnie. Niestety maksymalne parametry użytkowe powodują, że standardowe wyłączniki nadprądowe nie są w stanie zabezpieczyć niektórych obwodów. Typowe wyłączniki działają bowiem w zakresie napięć do 440 V i maksymalnie 125 A (a najczęściej 63 A z prądem wyłączalnym 10 kA). Są więc urządzenia, na przykład niektóre spawarki, które mogą być podłączane jedynie na indywidualnych obwodach, choć i wówczas trzeba się upewnić, w jaki sposób zabezpieczyć dane urządzenie.
Czy firma ma znaczenie?
W przypadku wyłączników nadprądowych marka producenta jest ważna. Wprawdzie teoretycznie wszystkie urządzenia tego samego typu powinny działać w identyczny sposób, jednak doświadczenie pokazuje, że tak nie jest. Droższe wyłączniki nadprądowe bardzo często są wykonane z lepszych materiałów i staranniej, czego efektem jest większa czułość i niezawodność, co sprawia, że nawet wyłącznik, który wielokrotnie zadziałał, nadal będzie skutecznie chronił obwód (zbyt duża liczba wyłączeń może spowodować, że podzespoły wyłącznika ulegną zużyciu).
- Wyłącznik nadprądowy Legrand,
- Wyłącznik nadprądowy Schneider,
- Wyłącznik nadprądowy Eaton:
Te trzy marki są wybierane najczęściej, choć już jeśli chodzi o wyłącznik nadprądowy DC, to zdecydowanie prym wiedzie Eaton. Wszystkie te trzy marki razem całkowicie zdominowały rynek i są stosowane w większości instalacji w Polsce i nie tylko.
Komentarze (0)